سلبریتی هایی که فقط ادای مجری گری را بلدند/ باج دهی به اسپانسرها تمامی ندارد

به گزارش پایگاه تحلیل و اطلاع رسانی آگاه در دو سه دهه گذشته کم نبودند، مجریانی که وارد عرصه بازیگری شدند، شهاب حسینی فعالیت خود را با اجرا در رادیو شروع کرد و بعد آرام آرام به بازیگری نیز پا گذاشت و همه خوب می‌دانند تا چه اندازه در این عرصه موفق بوده است.

هومن حاجی عبداللهی نیز از دیگر مجریانی بود که حالا نسل امروز بیش از این که او را در لباس اجرا دیده باشند، در حرفه بازیگری می‌شناسند.

اما این تغییر در عرصه فعالیت مختص دیروز و دهه های قبل و یا مجریانی که بازیگر شده‌اند، نیست؛ بلکه در سال‌های اخیر به خصوص دو سه سال گذشته بینندگان تلویزیون شاهد بازیگرانی بوده‌اند که در کسوت مجری‌گری برنامه‌ها و مسابقات تلویزیونی را اجرا می‌کردند، برخی هم موفق‌تر از بقیه!

از اجراهای موفق مهران مدیری و رامبد جوان بگیرید تا اجراهای نچسب و ضعیف بازیگرانی که مجری‌گری را نیز «بازی»می‌کنند.

اما در این سال‌ها آنقدر این اتفاق تکرار شده است که می توان گفت به یک روال همیشگی دارد بدل می‌شود. سلبریتی هایی که تنها بخاطر نام و شهرتشان و صد البته با دستمزدهای بسیار بالا و خواست اسپانسر، مجریان برنامه‌های نسل امروز می‌شوند.

این روند حالا به یک سوال بزرگ تبدیل شده است که چرا با وجود مجریانی توانمند که بیکارتر از گذشته هستند، تلویزیون نقد را رها کرده و به دنبال نسیه‌هایی می رود که فرزند تلویزیون نبوده و امروز هستند و فردا براحتی همین تلویزیون را در بزنگاه های موجود، حتی تحریم می کنند.

این اتفاق زمانی بیشتر به چشم می آید که حتی با حضور سلبریتی‌ها آن برنامه و مسابقه نیز به خوبی دیده نمی‌شود؛ هرمز شجاعی مهر، مجری موفق تلویزیون که یکی از خاطره‌انگیزترین اجراها را در تمامی این سال‌ها برعهده داشته است، می‌گوید؛ «به نظر من، تلویزیون یک نقص بزرگ را با آوردن هنرپیشه‌های محبوب برطرف می‌کند و آن نقص، نداشتن جذابیت در برخی از برنامه‌هاست. برنامه‌هایی هستند که به تنهایی جذابیتی برای مخاطب ندارند و باید یک هنرپیشه یا خواننده محبوب و معروف در برنامه باشد تا به خاطر وجود او برنامه جذاب شده و آن نقص برطرف شود.»

 بی‌محتوا بودن برخی برنامه‌هایی که گاهی تنها به تقلید از یک برنامه خارجی و یا کم‌کاری اتاق فکر و سازندگان و تولیدکنندگان داخلی، دست به دامان بازیگران و یا خواننده هایی می شوند که از محبوبیتی نسبی برخورداراند.

کپی کاری از محتوای برنامه تا سیبیل مجری

«اعجوبه‌ها»؛ برنامه ای با اجرای مهران غفوریان که اتفاقا نتوانست موفقیت زیادی در جذب مخاطب به دست آورد، کپی یک برنامه خارجی با عنوان ” little big shots ” بود که جرای این آن را “استیو هاروی” شومن معروف هالیوودی برعهده داشت، حتی گفته می شد سیبیل مهران غفوریان هم به تقلید از از هاروی بود.

و یا مسابقه «ایران» با اجرای سام درخشانی که نتوانست آنطور که باید و شاید به دل مخاطبانش بنشینند و به تازگی مسابقه «ایرانیش» با اجرای پوریا پورسرخ که قرار است از شبکه دوم سیما پخش شود. 

 باید از رسانه ملی پرسید روند اجراهای تلویزیونی به کدام سمت می‌رود که بجای استعدادیابی و پرورش مجریانی که مانند مجریان دهه‌های قبل، برنامه‌های نوستالژیک و پرمحتوا را به مخاطبان عرضه می کردند، رو به سمت سلبریتی‌سالاری پرهزینه در اجراهای تلویزیونی می‌رویم؟! و یا چرا به جای استفاده از مجریان توانمند اما بیکار دلشان می خواهد برای خودشان حاشیه درست کنند. آیا به این گزاره ادبی و منطقی باور داریم که «هر چیز به جای خویش نیکوست»؟

انتهای پیام/