دل نوشته زیبای شهید نخبه کهگیلویه و بویراحمدی/گر مرد رهی میان خون باید رفت

[ad_1] به گزارش پایگاه تحلیل و اطلاع رسانی آگاه، سوم مرداد ماه سالروز عملیات ولفجر دو و شهادت شهید عین الله دهراب پور است، شهید دهراب پور را همه به عنوان شهید نخبه کهگیلویه و بویراحمدی می شناسند، کسی که به دلیل هوش و استعدادی که داشت می توانست یک نخبه جهانی باشد اما در

[ad_1]

به گزارش پایگاه تحلیل و اطلاع رسانی آگاه، سوم مرداد ماه سالروز عملیات ولفجر دو و شهادت شهید عین الله دهراب پور است، شهید دهراب پور را همه به عنوان شهید نخبه کهگیلویه و بویراحمدی می شناسند، کسی که به دلیل هوش و استعدادی که داشت می توانست یک نخبه جهانی باشد اما در آن شرایط دفاع از وطنش را واجب تر تشخیص داد و از ارزشمند ترین دارایی اش یعنی جانش گذشت.

شهید دهراب پور تنها دانش آموز شهر یاسوج بود که با پذیرش در دبیرستان نخبه پرور دانشگاه شیراز که مهمترین مرکز علمی جنوب کشور بود با بهترین و زبده ترین دانش آموختگان پزشکی و استادان دانشگاهی مسیر موفقیت های علمی خود را سپری کرد.

وی پس از دریافت مدرک دیپلم با بهترین معدل بجای نشستن بر کرسی رشته پزشکی در جبهه نبرد حق علیه باطل حضور یافت.شهید والامقام این مسیر را در وصیت نامه اش هم به وضوح ترسیم کرده که مهمترین آزمون، آزمون الهی و بهترین دانشگاه مکتب اهل بیت عصمت و طهارت (ع) است.

شهید دهراب پور با وجود سن پایین ازهوش و استعداد سرشار، ذوق و هنر وافر، تقوی و خلوص کم نظیر، شجاعت، شهامت مثال زدنی، شور و شعور انقلابی برخوردار بود این ویژگی ها از وی اسطوره ای دوست داشتنی و فراموش نشدنی در یادها به جا گذاشت.

سوم مردادماه سالروز شهادت اسوه علم و تقوی "شهید عین الله دهراب پور" را با ذکر صلوات بر محمد و آل محمد گرامی میداریم.

در زیر بخشی از دلنوشته شهید دهراب پور را می خوانید.

می خواهم بگویم من عاشق شده ام، عاشق! معشوق من با معشوق ابدی رزمندگان یکی است، با معشوق ازلی و ابدی همه کائنات یکی است.

عشقم به معبود به درجه ای رسیده که مهلتم نمیدهد، آن اندازه خواستار ملاقات با معشوقم که قراری ندارم. چندی است به این درک رسیده ام که تا به حال به خود ظلم کرده ام، خود را عاصی می‏دانم و گرنه تاکنون خدا، کاری برایم کرده بود، البته نباید ناامید باشم شاید خیری در این مسئله باشد، وقتی هدفم لله باشد، پس گذشته را باید فراموش کنم و آینده ی زیبایم را خود به دستان یداللهی ام بسازم.

مثل اینکه خدا لطفی کرده و قلبم را تسکین داده و می خواهد مرا بسوی خود فراخواند، از این باب خیلی خوشحالم که نعمت آرامش را در قلب خود احساس می کنم.

شهید شدن را دوست دارمفشهید شمع محفل بشریت است و با سوختنش تاریکی ها را روشن می کند، میسوزد ولی نابود نمی شود.

گر مرد رهی میان خون باید رفت

وز پای فتاده سرنگون باید رفت

انتهای پیام/

[ad_2]

لینک منبع