تهدیدی در کهگیلویه‌وبویراحمد که باید جدی گرفته شود!

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از صبح زاگرس مسلماً مسیر توسعه صنعتی و فرهنگی هر استانی از دانشگاه آن استان می‌گذرد، بنابراین مهد و پایگاه اصلی رشد و توسعه نیروی انسانی دانشگاه است و این حلقه هیچ گاه نباید از چرخه اصلی خود خارج شود.

این روزها گلایه های زیادی از عدم اشتغال فرزندان تحصیل کرده کهگیلویه و بویراحمدی در خانه ها و کوچه و بازار شنیده میشود، خانواده هایی که فرزندان خود را با هزاران امید و آرزو راهی مسیری در دانشگاه های عمدتاً پولی کرده اند تا شاید بعد از فراغت از تحصیل با اشتغال دولتی یا با اشتغال بخش خصوصی بتوانند برای خود و جامعه شان مفید باشند.

اما متاسفانه رهنمودهای مقام معظم رهبری در سال تولید، پشتیبانی ها و مانع زدایی ها بیشتر در قالب حمایت شعاری ماند به گونه ای که در تلاطم بازار ارز و سونامی عظیم در این حوزه از سوی مسئولان چاره ای کارگر نشد تا ما امروز نتایج چنین بی‌تدبیر‌ی‌ها را در مسیر اشتغال و بازار کشور مشاهده کنیم.

همانگونه که می دانیم عامل انسانی به ویژه نیروی انسانی متخصص، کارآفرین و خلاق، نقشی اساسی در رشد و توسعه به ویژه توسعه اقتصادی ایفا می کند و از آنجا که انسان در مسیر دستیابی به تخصص و مهارت است، لذا نظام آموزشی می تواند نقشی تعیین کننده در این راستا داشته باشد.

به همین جهت انسان به عنوان هدف باید یادگیرنده باشد تا بتواند از طریق تحولی که ایجاد می کند، جامعه را به توسعه همه جانبه سوق دهد که قطعاً بدون وجود برنامه ریزی آموزشی مناسب و در اختیار قرار گرفتن مهارت ها و تخصص های کسب شده، در بخش صنعت و کسب و کار(Enterprise) امکان پذیر نخواهد بود.

ارتباط صنعت و دانشگاه با توجه به تاثیرگذاری آن در فرایند توسعه دانش در طول تاریخ مورد توجه بوده است و بحثهای متعددی نیز در این ارتباط مطرح شده است.

پارامترهای مهم در توسعه همه جانبه نیروی انسانی کارآفرین شامل واحدهای تحقیق و توسعه(R&D)، شرکتهای کوچک و متوسط(SMEs) شرکت های دانش بنیان(از جمله استارت آپ ها و…) به شمار می رود که زیرساختهای عمده این موارد، دانشگاه های نسل سوم(دانشگاههای کارآفرین) و مراکز رشد و پارکهای علم و فناوری می باشد هرچند گذار نسل ۴ (دانشگاه‌های مبتنی بر فن آوری نرم) به نسل ۵ (دانشگاه‌های تمدن ساز و انسان ساز) در حال انجام می باشد اما متاسفانه دانشگاه‌های ما همچنان در نسل ۱ و ۲ (کارمندپرور و آموزش محور) باقی‌مانده‌اند. البته امروزه، برای برقراری ارتباط مؤثر بین دانشگاه و صنعت باید راهبردها و راهکارهای جدیدی را در چارچوب نظام های نوآوری تدوین کرد. 

براستی آیا وقت آن نرسیده است که افکار عمومی بدانند آیا جز این است که ما مسیر و محور توسعه استان را به معنای واقعی گم کرده ایم به طوری که در مسیر توسعه استان (مستعد از کشاورزی، صنایع تبدیلی غذایی و نفتی، معادن و گردشگری) در تاریکی و تنگنای مطلق واقع شده ایم و به اصطلاح یکی به نعل و یکی به میخ زده ایم در حالی که در سال‌های اخیر با شعار توسعه کشاورزی، گردشگری و سپس صنعت نتوانستیم به نتایج مطلوبی دست یابیم در حالی که به عنوان مثال در استان مجاورمان اصفهان که فاقد نفت و گاز، آب و غیره است روز به روز توسعه و تحول را می بینیم. 

در این بین  ما نه تنها سهم خود را از تعامل صنعت و دانشگاه در حوزه سخت افزاری و نرم افزاری نگرفتیم بلکه به نوعی گرفتار آپارتاید صنعتی و عقب‌ماندگی در این بخش شدیم.

تاکنون از خود پرسیده اید چرا مدیران و مسئولان ملی هم استانی دارای مناصب ویژه در دولت قبل که در مهم ترین جایگاه های اقتصادی و سرمایه گذاری بخش دولتی و وابسته به دولت (حداقل ۸ نفر) بوده اند برای کمک و در ریل قراردادن صنعت و کشاورزی استان بالقوه غنی و اما بالفعل فقیر(کهگیلویه و بویراحمد) پای سازمانهای دولتی از جمله ایدرو، ایمیدرو، سازمان های مهم اقتصادی در سرمایه گذاری های  کلان، حضور هلدینگ های سرمایه گذاری مهم و بانکی کشور(سرمایه گذاری امید، تجارت، ملی و…) و همچنین هدایت افراد حقیقی و حقوقی توانمند در بخش انرژی های نو(خورشیدی، بادی) و نیروگاهای حرارتی، شرکت های مهم دولتی سرمایه گذار در بخش های نرم افزاری و… را به استان باز نکردند؟ پاسخ این سوال را به مخاطبان فکور واگذار می کنیم.

به جرات می توان گفت که مدیران نالایق به اندازه تهدید آمریکا به اقتصاد، تولید و پیکره این کشور ضربه زده اند.

می بایست وظیفه سیاست گذاری در ایجاد ارتباط میان دانشگاه و صنعت بر عهده یک نهاد واسط دولتی و برآمده از متن دولت و درون استانی باشد تا بتوان با ایجاد تعامل مثبت و سازنده و بهره گیری از تمام ظرفیت های بخش دولتی در کمک به توسعه صنعتی با تسهیل شرایط و تشویق و ترغیب در جهت ورود سرمایه گذاران داخلی و خارجی و علی الخصوص سرمایه گذاری و مشارکت شرکت ها و سازمانهای دولتی و ایجاد اشتغال پایدار بکوشد. در ادامه به مدل توسعه ای ایجاد ارتباط میان صنعت و دانشگاه با رویکرد آکامیک محور و توسعه مهارت محوری با تکیه بر نسل های دانشگاهی بیشتر خواهیم گفت.

سهیل مرادی نژاد؛ مدرس دانشگاه و کارشناس بخش صنعت

انتهای پیام/
منبع: شبکه اطلاع رسانی راه دانا