روایت نویسنده کتاب راز قطعنامه از رازهای پنهان قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت

به گزارش پایگاه تحلیل و اطلاع رسانی آگاه قطعنامه ۵۹۸ یکی از قطعنامه‌های شورای امنیت است که در ۲۹ تیر ۱۳۶۶، برای پایان دادن به جنگ تحمیلی عراق علیه ایران صادر شد. این قطعنامه از نظر کمی و تعداد واژه‌های به‌کار گرفته شده، مفصل‌ترین و از نظر محتوا اساسی‌ترین و از نظر ضمانت اجرایی، قوی‌ترین قطعنامه شورای امنیت در مورد این جنگ بوده است.

این قطعنامه بلافاصله از سوی عراق پذیرفته شد، ولی بعد از گذشت یک‌سال و هفت روز از تاریخ صدور آن (و به فاصله پانزده روز بعد از سقوط هواپیمای مسافری پرواز IR655 به ‌دست آمریکا) در ۲۷ تیر ۱۳۶۷ از سوی ایران پذیرفته شد و حضرت امام خمینی در ۲۹ تیر ۱۳۶۷ پیامی درباره پذیرش قطعنامه منتشر کرد که به «نوشیدن جام زهر» معروف شد.

نویسنده کتاب راز قطعنامه در گفتگو با آگاه درباره رازهای این قطعنامه گفت: اغلب مفاد این قطعنامه به سود صدام و به زیان جمهوری اسلامی بود، برخلاف برخی افراد که در سال های اخیر ادعا کرده اند که قطعنامه به سود جمهوری اسلامی ایران تنظیم شده بود و خواسته های ما را دربر می گرفت، این ادعا اصلا صحت ندارد.

کامران غضنفری بیان کرد: همین افراد اشاره می کنند که در قطعنامه متجاوز مشخص شده بود، که این موضوع نیز صحت ندارد، در قطعنامه فقط گفته شده است هیئتی از سازمان ملل می آیند و با دو کشور صحبت می کنند و به شورای امنیت گزارش می دهند که دلایل آن ها را بشنوند و مشخص شود کدام کشور جنگ را شروع کرده است.

وی افزود: شورای امنیت هیچگاه نتیجه این بررسی ها را اعلام نمی کند،آقایان ادعا می کنند در این قطعنامه خسارت ما نیز لحاظ شده است که صدام به ایران خسارت پرداخت کند در صورتی که این ادعا نیز اصلا صحت ندارد و فقط گفته شده است هیئت سازمان ملل با دو کشور صحبت می کند خسارت ها را بررسی می کند و بعد از آن صندوقی تشکیل می شود و از طرف کمک های بین المللی به هر دو کشور برای بازسازی خسارت ها کمک کنند و در واقع اصلا حرفی از این که صدام متجاوز است و باید خسارت های ما را بدهد، در آن نیامده است.

وی در ادامه گفت: بعدها این صندوق هم تشکیل نشد و هیچ کمکی به جمهوری اسلامی برای بازسازی انجام نشد و در این قطعنامه هیچ تضمینی وجود نداشت که متجاوز به ما حمله نکند که همین اتفاق هم افتاد ، ۳ روز پس از آن که ما قطعنامه را پذیرفتیم صدام به کشور ما حمله کرد بنابراین در این قطعنامه هیچ تضمینی برای صلح وجود نداشت .

غضنفری ادامه داد: متاسفانه به دلیل یک جانبه بودن و اینکه اغلب مفاد آن به نفع صدام بود، نه حضرت امام (ره) حاضر شد آن را بپذیرد، نه رئیس جمهور وقت که مقام معظم رهبری بودند و نه وزارت خارجه قصد پذیرش آن را داشتند .

وی افزود: خود مقام معظم رهبری فردای روز تصویب قطعنامه در سازمان ملل اعلام کردند که جمهوری اسلامی نمی تواند این قطعنامه را بپذیرد چرا که معاهده ظالمانه و ناعادلانه ای است و با فشار امریکا تنظیم شده بود، وزیر خارجه وقت، آقای ولایتی نیز مصاحبه کردند و گفتند این قطعنامه عادلانه نیست و با مشورت ما نوشته نشده است و در آن متجاوز و غرامت ها مشخص نشده است و ما نمی توانیم آن را بپذیریم.

نویسنده کتاب راز قطعنامه در ادامه گفت: امام خمینی (ره) یک سال به همین دلایل مقاومت کرد چرا که شرایط ناعادلانه ای بود  و در نهایت به واقع جام زهر را به خورد حضرت امام دادند و آن هایی که این کار را کردند، بعدا  برای توجیه کار خودشان گفتند قطعنامه چیز خیلی خوبی بود و به نفع ما بود به این دلیل که مردم به آن ها خرده نگیرند که چرا قطعنامه را به امام تحمیل کردید.

کامران غضنفری درباره نقش خواص در چنین قطعنامه ها و قراردادهایی گفت: ان افرادی که نقش اصلی را در سال ۶۷ برای تحمیل جام زهر به حضرت امام خمینی (ره) داشتند، کسانی هستند که در سال ۸۸ صحنه گردان های اصلی فتنه بودند و قصد داشتند جام زهر دیگری را به مقام معظم رهبری تحمیل کنند.

وی افزود: این افراد همان کسانی هستند که قرارداد ضدملی و شبه استعماری و خسارت بار برجام را به نظام تحمیل کردند و به دنبال این هستند تا برجا های بعدی از جمله برجام موشکی،منطقه ای و کنوانسیون های پالرمو و قرارداد FATF و نظایر اینها را نیز در همین راستاست یعنی قراردادهایی که به ضرر نظام جمهوری اسلامی و به نفع دشمن است و در واقع خسارت های آن برای ما بسیار زیاد و منافع ان بسیار اندک خواهد بود.

انتهای پیام/