سود پر از هیچ تاسف خالی برای خائیز

[ad_1] به گزارش پایگاه تحلیل و اطلاع رسانی آگاه؛ مسئولان این روزها در شبکه های اجتماعی اینستاگرام و توئیتر خود را فرزند زاگرس می نامند و به حال آتش خائیز تاسف می خورند ولی نمی دانند که با تاسف چیزی درست نخواهد شد. نمی دانم از کجا شروع کنم و به کجا به پایان برسانم

[ad_1]

به گزارش پایگاه تحلیل و اطلاع رسانی آگاه؛ مسئولان این روزها در شبکه های اجتماعی اینستاگرام و توئیتر خود را فرزند زاگرس می نامند و به حال آتش خائیز تاسف می خورند ولی نمی دانند که با تاسف چیزی درست نخواهد شد.

نمی دانم از کجا شروع کنم و به کجا به پایان برسانم آتش سوزان خائیز را… به راستی بلندی و بزرگی خائیز را مگر می شود نادیده گرفت.

نمی دانم بوی دود و سوختگی را چطور توصیف کنم..

اینجا همه با بغض و چشم های پر از اشک به شعله های فوران آتش می نگرند.

تصویر سقوط و پایان خائیز در صفحات مجازی دست به دست می شود و شعله های آتش کم کم ناامیدمان می کنند و خبر از پایان خائیز می دهند.

اینجا همه منتظرند تا خبری در فضای مجازی یا رسانه ملی پخش شود مبنی بر پایان شعله های آتش.

آری درختان چندین و چند ساله خائیز می سوزند. درختان بلوط که روزی غذای مردم عشایر(کلگ) از وجود آنها بود.

مردم عشایر بیش از همه ناراحت و نگران از پایان خائیز هستند… عشایری که از قدیم زندگی خود را مدیون درختان و گیاهان خاییز می دانند.

نمی دانم گناه حیوانات آرام رو چیست.

گناه آنها آرام خیز بودن آنهاست!؟؟ یا نبود هلی کوپتر آب پاش و نبود امکانات!؟؟

بله مسئولان می آیند… مردم با بغض و چشم های پر از اشک از آنها کمک می خواهند نه برای خودشان بلکه برای طبیعت خائیز…

چه بی رحمانه می سوزد طبیعت.. طبیعتی که محافظ آلودگی نفس کشیدن ما می شود…

کم کم دارد باورمان می شود ک خائیز دیگر توان نفس کشیدن را ندارد.