ساکنین زاگرس و تزریق همیشگی روحیه حماسی

به گزارش پایگاه تحلیل و اطلاع رسانی آگاه رضا سقایی خواننده موسیقی لری است؛ وی در خرم‌آباد به دنیا آمد و در طول زندگی هنری خود همکاری‌های خوبی با علی اکبر شکارچی، مجتبی میرزاده و فرج علیپور داشت.

نخستین تصنیف او با زبان لری آن نگاه مست تو نام داشت. ترانه دایه دایه معروف‌ترین اثر او بود.وی در اواخر جنگ ایران و عراق در شهر ازنا بر اثر اصابت ترکش یک بمب مجروح شد و تا پایان عمر به خاطر عوارض آن بیمار بود.از جمله کارهای معروف او «زندگی بی‌چشم تو درد و عذابه» است که ابتدا او این تصنیف را خواند که بعدها عبدالوهاب شهیدی و زند وکیل هم این کار را خواندند.

تصنیف" دایه دایه وقتِ جنگه" بارهای بار با همین  ملودی اما با ترانه هایی متفاوت توسط رزمندگان زاگرس نشین ایران در دوران جنگ بازخوانی شد.

کسانی چون شهید حسین رزمنده از بویراحمد، رزمندگانی از نورآباد فارس، ایلام، بختیاری، خوزستان و … بارهای بار این آهنگ را با ترانه هایی متفاوت در سال های جنگ خوانده اند.

بررسی تاریخِ شفاهی تزریق روحیه ی حماسی در سالهای جنگ، نشان می دهد که موثرترین فرهنگ در ایجاد این روحیه ساکنین زاگرس از صادق آهنگران، حسین فخری، کویتی پور، حسین رزمنده  و خوانندگانی دیگر بوده اند.

متاسفانه بسیاری از  این خوانندگان همچنان گمنام مانده اند، خوانندگانی که نام آنها فقط در خاطرات شفاهی رزمندگان مانده است.جهت آشنایی بیشتر می توانید خاطرات سید ناصر حسینی پور در کتابِ "پایی که جاماند" را ملاحظه کنید تا با یکی از این حماسه سازان گمنام آشنا شوید که به بازخوانی ترانه های حماسی در جبهه و حتی در اسارت پرداخته اند، بسیاری از این خوانندگان حماسی در دوران جنگ یا اسارت، به شهادت رسیده اند.

یادداشت: یوسف مرادی

انتهای پیام/