پایی که جا ماند از جمله آثار ماندگاری است که اعماق من را تکان داد/زمانی که کتاب را خواندم حس کردم به زمان خود بازگشته‌ام

به گزارش پایگاه تحلیل و اطلاع رسانی آگاه مترجم عربی کتاب پایی که جا ماند در جمع خبرنگاران گفت: کتاب «پایی که جا ماند» به لحاظ ساختار ادبی و روش شخصیت‌پردازی یک رمان فرهیخته است. من نمی‌خواهم این اثر ماندگار با رمان «ریشه‌ها» اثر الکس هیلی مقایسه کنم اما قهرمان این رمان نیز یک نوجوان ۱۶ ساله بود که گرفتار چهار سفیدپوست می‌شود که او را با یک کشتی بریتانیایی به آمریکا می‌برند و او اکنون در زمان نگارش کتاب رودررو برابر یک سیستم نژادپرست می‌ایستد و با سیستمی مقابله می‌کنند که مردم اصلی این سرزمین را نابود کرده و به جای آنها مردمی استثمارشده می‌پرورانند.

کمال السید بیان کرد: سرنوشت سیدناصر حسینی‌پور نوجوان ۱۶ ساله نیز اینگونه رقم می‌خورد که در تابستان ۱۹۸۷ گرفتار بعثی‌ها شده و رودررو در برابر سیستم بعث عراق قرار می‌گیرد.

وی افزود: سیدناصر ۱۶ ساله تلاش می‌کند بافت تفکر بعثی‌ها را از پشت سیم‌های خاردار بشکند، همچنین من نمی‌خواهم این رمان را با کتاب «ساعت بیست و پنجم» مقایسه کنم، رمانی که از فضای جنگ جهانی دوم سخن می‌گوید و تبدیل یک انسان به ماشین را روایت می‌کند، رمانی که معتقد است هیچ امیدی به نجات تمدن وجود ندارد اما نویسنده این رمان به ظهور نور از آسیا اشاره کرده و می‌گوید که این نور از روسیه نیست چرا که روس‌ها به نور الکتریکی غرب سجده کرده‌اند.

کمال السید ادامه داد: اما آیا او به پیروزی انقلاب اسلامی اشاره می‌کند؟ انقلابی که امام خمینی آن را به انفجار نور تعبیر کرد. میشل فوکو در سال ۱۹۸۹ در مصاحبه با تلویزیون فرانسه گفت: ایران امروز جانی در دنیای فاقد جان است و من امروز می‌گویم که پایی که جا ماند از جمله آثار ماندگاری است که اعماق من را تکان داد.

وی در پایان گفت: من از سرزمین درد و رنج آمده‌ام و پس از سقوط صدام و پس از بازگشت به وطنم احساس کردم رنج اصحاب کهف را کشیده‌ام و به بازماندگانم گفتم من از اصحاب کهف هستم و قسمتی از تاریخ شده‌ام اما زمانی که کتاب را خواندم حس کردم به زمان خود بازگشته‌ام و ترجمه برخی از فصول را با اشک‌هایم آمیخته ام.

کتاب پایی که جا ماند، یادداشت‌های روزانه سید ناصر حسینی پور از زندان‌های مخفی عراق است.

انتهای پیام/