چه کسی رومینا را قربانی کرد؟

به گزارش پایگاه تحلیل و اطلاع رسانی آگاه قتل فجیع رومینا اشرفی توسط پدرش خبر تاسف آوری بود که باعث رنجش اذهان عمومی در روزهای اخیر شد. خبری که در کنار حواشی و تلخی هایش بحث‌های اجتماعی، فرهنگی و حقوقی زیادی را در افکار عمومی و شبکه‌های اجتماعی ایجاد کرد. در این میان اما بیشتر از آنکه به دلایل و ریشه‌های وقوع این اتفاق پرداخته شود به حاشیه‌ها و بازی‌های سیاسی پرداخته شد و عده‌ای نیز با ماهی گیری از این آب گل آلود سعی در مطرح کردن خود داشتند.

رومینا پیش از آنکه قربانی پدر سنگدلش باشد، قربانی ناهنجاری‌های اجتماعی و فرهنگی است که در جامعه ما وجود دارد.
 

 او قربانی فضای مجازی افسار گسیخته‌ای است که بدون نظارت خانواده‌ها و دولت، رها شده است و نوجوانان و جوانان ما را همچون باتلاقی در بی‌اخلاقی فرو می‌برد. فضای مجازی که به سادگی و بدون هیچ دردسری دسترسی به محتواهای جنسی را برای افراد کم سن و سال فراهم می‌کند. بسترهای باز و رهایی همچون اینستاگرام که اکنون به پاتوق اصلی  جرائم غیراخلاقی، ترویج قمار و اباحه گری جنسی در جامعه، تبلیغ و فروش مواد مخدر و اسلحه، ارائه سبک زندگی غربی و کلمبیایی و … تبدیل شده است.

رومینا را باید قربانی تربیت زمخت خانواده‌ای دانست که در کمبود لطافت و محبت والدین او را تشنه عاطفه مردی ۳۰ ساله می‌کند. عواطف خیابانی مردانی که با هوسرانی و سوء استفاده از احساسات پاک و معصومانه دختران ۱۴_۱۵ ساله آنها را از آغوش خانواده جدا می‌کند و به دام امیال پلید خود می‌کشاند.

او قربانی  جامعه‌ و رسانه‌هایی است که ازدواج یک دختر ۱۴ ساله را کودک همسری میدانند اما ارتباط آزاد با مردی ۳۰ ساله را نیاز جنسی تلقی می‌کنند. افکار و رسانه‌هایی که در تمام این سالها با مطرح کردن موضوعات پیش‌ پا افتاده در حوزه زنان صرفاً به دنبال منافع سیاسی خود بودند. مطالبات و لوایحی که در سایه بی‌توجهی ها و بازی‌های سیاسی، سالهاست در دولت و مجلس خاک میخورند. قانون صیانت از حقوق زنان در محیط کار، لایحه صیانت، کرامت و تامین امنیت بانوان در برابر خشونت، قانون مرخصی ۹ ماهه زایمان و ده‌ها مطالبه و خواسته‌ای که در افکار برخی سطحی نگرها همچنان اولویت کمتری نسبت به حضور زنان در ورزشگاه‌ها دارد.

رومینا و امثال زنده رومینا را باید قربانی کم کاری ها در رفع موانع ازدواج از سوی حکومت و خانواده‌ها، نادیده گرفتن واقعیت‌هایی همچون بلوغ زودرس در میان نوجوانان، افزایش سن ازدواج به دلیل بیکاری جوانان،فقر و مشکلات معشتی و … دانست.

او قربانی نبود آموزش های لازم و ضروریست که باید برای خانواده ها و همچنین برای دانش آموزان در مدارس در نظر گرفته شود. آموزشهایی که به روشنی هشدارها و هنجارها را برای خانواده ها مطرح کند و دانش آموزان را در جریان آسیب های اجتماعی موجود قرار دهد.

در این میان رومینا را باید قربانی عده‌ای نیز دانست که خواسته یا ناخواسته در بزنگاه های حساس که می تواند مطالبه عمومی شکل بگیرد، به افکار عمومی آدرس غلط میدهند و با منحرف کردن موضوع از مطالبات موجود در حوزه زنان و خانواده، به دنبال آنند که از این نمد خونین برای خود کلاهی دست و پا کنند و یا آنکه مغرضانه دین و یا شرافت و غیرتمندی افراد را عامل این جنایت نشان دهند. بدون شک قتل فرزند توسط والدین از منفورترین جنایات است که نه با عشق و علاقه پدر و مادر نسبت به فرزند همخوانی دارد و نه با تعالیم دینی و نه میتوان آن را نشانه غیرتمندی فرد دانست.

در هر حال این آخرین رومینا نیست که به این شکل قربانی میشود زیرا تا زمانی که این مشکلات،نواقص و کمبود ها وجود دارند قربانی خواهند گرفت. دختری که بی‌گناه به قتل میرسد، پدری که دستش به خون فرزندش آلوده میشود و ماجرایی که به زودی گرد فراموشی بر آن می‌نشیند و از یادها میرود تا رومینایی دیگر.

یادداشت: رضا افشین پور

انتهای پیام/