به گزارش گچساران نیوز از یاسوج، هر چند محرومیت ها در استان کهگیلویه و بویراحمد به دلیل محرومیت و فقر تاریخی و مضاعف قابل مقایسه با سایر نقاط کشور نیست اما حجم خدماتی که در این استان صورت گرفته به نسبت جمعیت و وسعت آن غیر قابل توصیف و گاه غیر قابل شمارش است.
استانی که تا پیش از انقلاب تنها ۲۰ کیلومتر جاده آسفالته داشت تعداد لیسانسه های آن در یک قلم به اندازه انگشتان یک دست بود استانی که در مرکز آن تنها یک دبیرستان وجود داشت استانی که زیلایی و سادات محمودی آن به کل از مدار دیده شدن خارج شده بود و امروز از طریق توجه به این مناطق مثل زیلایی معاون وزارت آموزش و پرورش و سخنگوی بزرگترین دستگاه اداری کشور از آن دیار محروم معرفی می شود و همچنین به برکت انقلاب و نظام جمهوری اسلامی و نثار خون بیش از ۲۰۰ هزار شهید است که نام حسن غفاری، اسحاق آقایی، حسین پناهی، آبسالان و سایرین در ایران و جهان پرآوازه می شود چرا که انقلاب به هنر هویت بخشید و اجازه نداد که این استعدادهای ناب به بیراهه کشیده شوند هر چند در اداره راه نواقص و معایب و کمبودها موجب بروز مشکلاتی در حرکت این چرخ پر سرعت شد.
در این وجیزه قصد تقابل با هیچ نخبه و هنرمندی را نداریم اما جای سوال از هنرمند مطرح هم استانی است آیا هزاران خدمات ریز و درشت نظام اسلامی پیش چشم شما حقیرتر از کارخانه قند، سیلو و سینما در یاسوج است.
آیا این خدمات که زبان از بیان آن قاصر است را به چشم نمی بینیم درست است که شهر یاسوج در حال حاضر سینما ندارد آیا نبود سینما و برخی اماکن و فضاهای دیگر به کم‌کاری جمهوری اسلامی بر می گردد یا به بی خیالی و کم توجهی ما و شما که با نوک قلم و لنز دوربین خود به مصاف مشکلات و بیان آنها نرفتیم و دوربین‌ها به غیر از گرفتن چند عکس قشنگ‌تر از عکس دیگران به کدام سمت چرخید با زوم کرد.
از هنرمند برجسته و بین‌المللی هم استانی جای سال است که تا پیش از انقلاب یاسوج من و شما چند واحد درمانی، چند تخت بیمارستانی، چند ورزشگاه ۱۵ هزار نفری، چند زمین و سالن کوچک و بزرگ، چند پزشک، چند معلم و چند دبیر داشت که اینگونه سیلو و سینما و کارخانه قند را به رخ جمهوری اسلامی می‌کشیم.
با زبان ساده و بدون پیچاندن و حاشیه رفتن قلم از هنرمند هم استانی جای سوال است که همه زمین های اطراف روستای من و شما چه اندازه از قرب و قیمت داشت در حالی که امروز به برکت نظام جمهوری اسلامی نمی توان بر روی آنها قیمتی گذاشت.
از هنرمند بزرگ هم استانی باید پرسید که تا پیش از انقلاب دیشموک چند وزیر و معاون وزیر و دهدشت چند مدیرعامل بانک کشوری و چند معاون وزیر و وکیل داشت که امروز فیلم و سینما و کارخانه قند را به رخ جمهوری اسلامی می کشیم.
هر چند مشکلات اقتصادی غیرقابل کتمان بوده و هر کشور و جامعه پر طاووس می خواهد لا جرم باید جور تحریم را هم بکشد اما جای سوال از هنرمند هم استانی این است کدام کشور دست نشانده بعد از چهل سال بدون کمک شرق و غرب و اسرائیل و هند و برزیل توانسته اورانیوم را تا مرز ۶۰ و یا ۷۰ و گاه تا ۹۰ درصد غنی سازی کند و هنرمندان آن در عرصه های بین المللی همتراز با هنرمندان بزرگ جهان طنازی کنند.
لذا با هر رویکرد و بینش و گفتمانی که داریم کمی انصاف به خرج داده و پشت تریبون‌های رسمی جوانان و نوجوانانی را که امروز در کمال امنیت از خانه خارج شده و در سالن ها به عشق دیدن هنرمندان ورود پیدا می‌کنند ناامید نکرده و در گفتار خود با بی عدالتی و بی انصافی این همه خدمات را زیر پا له نکنیم.
و اما امروز بزرگترین آسیب در فضای مجازی است که زندگی و آینده جوانان و نوجوانان ما را به چالش کشیده جای سوال آخر از هنرمندان و هنرمند بزرگ هم استانی این که با هنر و کمالات خود برای کمک به جوانان و نوجوانان هم استانی و دور کردن خطرات فضای مجازی از آنها حداقل کاری که انجام داده‌ایم چه بوده؛ آن گاه خدمات را به چالش بکشیم.
انتهای پیام/
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0