روزی که منافقین در اردوگاه “رمادیه عراق” خفت خوردند+تصاویر

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صبح زاگرس ؛ آزادگان، گنجینه ‏هاى ارزشمندى هستند که در درون آن، فرهنگ انسان‏ ساز دوران اسارت نهفته است. ثبت وقایع اسارت، پلى است براى انتقال فرهنگ اسارت از درون اردوگاه‏ها به شهرهاى میهن اسلامى ‏مان، ایران.

در حقیقت آزادگان، صبورتر از سنگ صبور و راضی ترین کسان به قضای الهی بودند، اینان سینه هایی فراخ تر از اقیانوس داشتند که از همه جا و همه کس بریده و به خدا پیوسته بودند، آزاده نامیده شدند چون از قید نفس و نفسانیات رهایی یافته بودند.

“فرامرز صالحی” یکی از آزادگان سرافراز شهرستان گچساران است که در روایتی کوتاه از دوران اسارتش می گوید:در ۴تیرماه ۶۷در محل پد خندق به اسارت دشمن بعثی در آمدم که فردای آن روز به همراه جمعی دیگر از رزمندگان  ما را به پشت خط عراق انتقال دادند.

وی افزود:مکانی که اسرای ایرانی را بردند به عنوان یک پادگان بود ،افسران عراقی دردفتر کارشان نشسته بودند و یکی ما اسرا را می‌بردم و چندتا سئوال از قبیل عضو کدام لشکر، تیپ، گردان و…هستید،عموم سوالات اینچنینی بودند و یک نفر از آنها هم ترجمه می کرد .

سوالات افسران بعثی؟

صالحی درادامه اظهارکرد:بعد از تمام شدن سوالات افسران عراقی از بچه ها، ما را به شهر بغداد بردند در حالی که در اردوگاهی که مستقر شدیم  اتاق ها کوچک و تعداد اسرا هم زیاد بودیم، جا برای نشستن هم کم بود،به هرحال این ۱۵روز با هرسختی که داشتیم گذشت.

زندگی با مقاومت!

 این آزاده سرافراز گچسارانی گفت:هرچند در این مدت ۱۵روز شکنجه روحی و جسمی اسرا خیلی  زیاد بود تا اینکه ما را به اردوگاه ۱۳رومادیه منتقل کردند،ودر اردوگاه هر آسایشگاه ۸۲نفر را مکان دادند که سهم هر نفر به سختی نیم متر می شد؛خلاصه اینکه با هرسختی که بود کنار دیگر اسرا آنهم با مقاومت زندگی می کردیم.

خفت وخواری منافقین

 وی در ادامه با ذکر اشاره ای از دوران اسارت افزود:روزی چند تن از منافقین به اردوگاه ما آمدند که از بین بچه ها به اصطلاح پناهنده پیدا کنند و با خودشان ببرند،اما این شیران خفته در زندان های حزب بعث عراق یکصدا با هم شروع به شعار دادن کردیم و منافقین را با خفت و خواری از اردوگاه بیرون کردیم،بنابراین این خاطره برای اسرا خیلی شیرین و نیز غرور آفرین بود که با دستان بسته زیر بار ننگ منافقین نرفتیم.

 تلخ ترین خاطره

صالحی ادامه داد:خاطره تلخ ما برادران اسرا هم روزی بود که خبر وفات حضرت امام را به ما دادند، اردوگاه سراسر غم و حالت عزاداری به خود گرفت و گریه و شیون بچه ها در آسایشگاه ها بلند شد.

دلداری عراقی ها!

این آزاده گچسارانی اظهارکرد:اگر چه این خبر بسیار تلخ بود ،اما عراقی ها که از قبل افسران ارشدشان را به اردوگاه ها فرستاده بودند، چون می ترسیدند که اسرا در این شرایط شورش کنند وقتی عزاداری ، شیون و گریه اسرا را نظاره گر بودند از پشت پنجره می آمدند و می گفتندکه گریه نکنید پیامبر(ص) هم وفات کردند و امام شما هم وفات کرده که بقول خودشان یعنی دلداری می دادند.

شکنجه های حزب بعث

وی در ادامه تصریح کرد:از مقاومت اسرا در مقابل رژیم بعث عراق همین بس که اسرا را تا گردن زیر خاک می کردند که در برخی موضوعات اطلاعاتی از بچه ها، اعتراف بگیرند که مثلا فلان فرمانده تان را لو بدهید، اما امکان نداشت که این شکنجه های افسران حزب بعث جواب بدهد.