قبرهای ۱۴۰۰ ساله و یک روزه در نخستین قبرستان مسلمانان ایران

مردم منطقه شاید هم مسافرانی که به این قبرستان رفته اند، هر کدام صفت های ویژه ای برای این قبرستان به کار می برند، یکی آن را گورستانی می نامد که «سنگ های آن حرف می زنند» و دیگری آن را مکانی اسرارآمیز می خواند و حتی علت نامگذاری آن به قبرستان سفید را به دلیل آهک موجود در خاک این قبرستان می دانند که چون آهک بسیار بالایی دارد و رنگ خاک آن به سفیدی می زند، باعث می شود تا در فاسد شدن اجساد دفن شده در این قبرستان تاخیر باشد.

از دیگر ویژگی های این قبرستان را وجود سنگ قبرهای ایستاده در بخش تاریخی و قدیمی آن می دانند که هر کدام از این سنگ قبرها با توجه به قدمت، فرهنگ زمان و شغل و شخصیت فردی که در آن جایگاه دفن شده با نقوشی خاص حکاکی و تزیین شده اند.

رامین نوری، فعال گردشگری و میراث فرهنگی درباره وضعیت این محوطه تاریخی می گوید: این قبرستان در کنار بقعه سه امامزاده «ابراهیم»، «منصور» و «عبدالرحمن» از دوره تیموری قرار گرفته است.

او به صحبت های بومی ها و محلی های منطقه اشاره می کند که می گویند «از گذشته بسیاری از مردم از نقاط مختلف برای دفن مردگان خود به این منطقه می آمدند تا مردگان خود را در این قبرستان دفن کنند» و ادامه می دهد: احتمالا در اوایل اسلام به دلیل مشکلاتی که در طبرستان وجود داشته، مردم تمایل داشته اند تا مردگان خود را در این منطقه دفن کنند، با این وجود هیچ کدام از مردم نسبت به ادعایی که این قبرستان را نخستین قبرستان مسلمانان ایران می دانند، هیچ سندی ندارند.

وی با اشاره به استفاده از متریال های مختلف برای ساختِ سنگ قبر در هر نقطه از دنیا براساس تاثیرات اقلیمی بیان می کند: در این منطقه بیشتر از سنگ استفاده شده و روی سنگها را حجاری کرده و بیشتر آنها دارای طرح های اسلیمی، هندسی و نمادها هستند.

او با بیان اینکه در این قبرستان، قبرهای ۱۰۰ ساله و قبرهای جدید حتی چند روز گذشته را در کنار یکدیگر قرار گرفته اند، ادامه می دهد: به نظر نمی رسد تاکنون طرحی برای ساماندهی این قبرستان تاریخی اجرایی شده باشد، برخی از سنگ قبرها شکسته شده اند و حتی یکسری سنگ های بسیار بزرگ صندوق مانند که شبیه به تابوت هستند، در اطراف امامزاده گذاشته شده اند.

نوری به نقش های حجاری شده روی سنگ قبرها اشاره می کند که از نقوش دایره ای تا آینه و کبوتر و گل و خورشید و طرح های سمبلیک روی سنگ قبرها حک شده اند و ادامه می دهد: این قبرستان وسعت زیادی دارد و شاید به همین دلیل هنوز در آن مردگان را دفن می کنند، در حالیکه به نظر می رسد نیاز است تا برای نشان دادن دقیق موقعیت قبرهای تاریخی و قبرهای جدیدتر فاصله یا نشانه ای گذاشته شود، در کنار یک سنگ قبری سنگ قبری دو طبقه قرار دارد که تاریخ دفن مردگان آن به سال هم نمی رسد.

از یک سو میراث فرهنگی قبرستان را سال ۱۳۸۱ در فهرست آثار ملی کشور ثبت کرده است، اما از سوی دیگر به نظر می رسد هنوز هیچ اقدامی برای ساماندهی این قبرستان و دست کم ایجاد یک فاصله یا مانعی برای دفن مردگان تازه درگذشته در بخش قدیمی قبرستان انجام نشده باشد، آن هم اگر اسناد بتوانند ثابت کنند این قبرستان قطعا نخستین قبرستان مسلمانان ایران است. قبرستانی به درازای ۱۴۰۰ سال از زمان ورود اسلام به ایران

.