نامه نوجوان لنده ای به سرپرست دانشگاه علوم پزشکی استان

 

سرپرست محترم دانشگاه علوم پزشکی استان کهگیلویه و بویراحمد جناب آقای دکتر یزدان پناه :

 آن گونه که استحضار دارید درجامعه ای زندگی می کنیم که در آوردن مایحتاج یک خانوار برای سرپرست خانواده ، کار بسیار دشواریست چه برسد به این که در این اوضاع گرانی  یک یا دوفرزند بیمار هم داشته باشد ، این در حالی است که با این وضعیت تحریمی کشور مردم  هم به دارو ، دکتر و هزینه های جانبی  نیازدارند و مهم تر از آن زیرساخت های بهداشتی و درمانی که حلقه گمشده توسعه زیرساخت های متوازن در استان ماست که فقدان آن وضعیت سلامتی مهم ترین نعمت خداوند به انسان را می تواند در مواجهه با امراض در خطر کیش و مات قرار دهد ، کاش کسی جواب می داد که پدر کارگری که در ماه یک میلیون و پانصد هزار تومان فقط درآمد دارد چگونه هزینه کرایه از شهری به شهر دیگر را بپردازد در صورتی که با بچه مریضش  هر ۱۵ روز یک بار باید مراجعه کنند تا از نزدیک شاهد خشکیدن دستانی باشد که از یک بیماری خاموش رنج می برد بیماری که سوزن های وقت گیر  حکم اسباب بازی برای کودک او را دارند ،  کتاب قصه شهری با جمعیتی نزدیک به حدود ۳۰ هزار نفر است که بعد از چند سال از شهرستانی آن  هنوز یک بیمارستان مستقل ندارد ، اما با این وجود مردم این شهر به یک بهداری و درمانگاه  ساده قناعت میکنند ، سالها منتظر شدند تا دستگاه تصفیه ی خون (دیالیز) به این مردم بدهند و با پیگیری های زیاد و رایزنی های فراوان ۲ دستگاه دیالیز بالاخره اختصاص داده شد ، اما نیک می دانید که این شهر بیماران تالاسمی(کولیز) زیادی دارد که حتی توان پرداخت ۱۰ هزار تومان کرایه به شهر دیگر را ندارند اما چرا برای ۲۰ بیمار تالاسمی و نیازمند خون در این شهرستان نباید بخش تالاسمی یکی دو تختی در یک اتاق ۲۰ متری و ماشین انتقال خون ایجاد و ساماندهی شود ؟ کجای خدمات دهی در این شهرستان عدالت را ببینیم؟ چرا در راستای تحقق مطالبه مذکور از ظرفیت نهاد انقلابی بنیاد علوی بهره لازم را نمی برید؟

 

نمی دانم چرا مسولان ما نمی شنوند فریاد کودکی را که  بجز درد خون گیری ، فقر را هم به دوش می کشد ؟

دست همه ی بیماران تالاسمی  نیازمند به خون منتظر یاری تمام مسولین استانی و تصمیمات و نگاه پرجهش حضرتعالی است باور کنید خون برای بیماران تالاسمی مانند آب است ، مانند زندگی است.

 

 

انتهای پیام