نوستالژی فراموش شده ای که باید با تکنولژی نو جایگزین شود/وداع تدریجی با کیوسک های تلفن همگانی در یاسوج+تصاویر

به گزارش پایگاه تحلیل و اطلاع رسانی آگاه؛ وقتی در اقصی نقاط شهر یاسوج چرخی می زنیم با کیوسک های تلفن همگانی رو به رو می شویم که یادآور خاطرات سالیان پیش است و در اواخر دهه نود بدون استفاده مانده است و این روز ها در خواب زمستانی به سر می برد.

سرعت پیشرفت تکنولوژی در تمامی عرصه‌های زندگی امروز خودنمایی می‌کند. شاید اگر  20 سال پیش در مورد آمدن تلفن لمسی صحبتی به عمل می آمد کسی آن را باور نداشت اما سرعت پیشرفت تکنولوژیکی در دو دهه اخیر بسیار زیاد بوده که این امر باعث شده بسیاری از عادت‌ها، هنجارها و ظهور پدیده‌های نوین زندگی شهری را بیش از پیش دگرگون سازد. حالا دیگر بسیاری از اتفاقات ۱۰ الی ۲۰ سال پیش به نوستالژی تبدیل شده‌اند.

یکی از این نوستالژی‌ها که اکنون با پیشرفت ارتباطات کارکرد خود را از دست داده، «تلفن همگانی» است. همین ۱۰ الی ۱۵  سال پیش برای استفاده از تلفن همگانی سطح شهر باید زمانی را پشت صف منتظر می ماندیم در حالی که امروز دیگر این تلفن های همگانی کاربرد خود را از دست داده اند.

نسل اول تلفن‌های همگانی را باید دکه‌های زرد رنگی با تلفن‌های سکه‌ای دانست که از اوایل دهه ۶۰ تا اواخر دهه ۷۰ میهمان کوچه و خیابان‌ها بودند. باجه‌هایی که در همگانی نبودن تلفن ثابت در منازل وظیفه ارتباط میان شهروندان را برعهده داشتند. باجه‌های زردرنگی که در و دیوار آن اغلب پر بود از یادگاری‌ها و دلنوشته‌ها؛ استقبال از این تلفن‌ها و نیاز ضروری جامعه به نحوی بود که برخی مواقع شاهد تشکیل صف در جلوی این باجه‌ها بودیم.

با پیشرفت تکنولوژی، باجه‌های زرد رنگ سکه ای  به تدریج جای خود را به تلفن‌های کارتی خوش فرم و دیجیتالی دادند. در آن دوران فروش کارت تلفن یکی از منابع اصلی درآمد در دکه‌های مطبوعاتی، سوپرمارکت‌ها و حتی دستفروش‌ها بود. که به تدریج این تلفن های همگانی نیز کم کاربرد و می تواند گفت بدون کاربرد شده اند و دیگر کسی در شهر یاسوج سمت این باج های تلفن همگانی نمی رود و این باجه‌های این روزها در شهر یاسوج خاک می‌خورند.

آمارها از وجود بیش از ۹۰ میلیون دستگاه تلفن همراه روشن در داخل کشور خبر می‌دهد؛ آماری که تقریبا از تعداد شهروندان بالاتر است. پس باید تقریبا قبول کرد هر نفر یک گوشی تلفن همراه دارد که این موضوع  به کاربردی نبودن بیش از پیش باجه‌های تلفن دلالت دارد.

این موضوع البته محدود به کشور ما نمی‌شود. روزی تلفن‌های همگانی در آمریکا و اروپا بسیار پرطرفدار بودند اما تا امروز همان تلفن‌ها اگر چه کاربردی ندارند اما با بهینه‌سازی امکاناتی از قبیل امکانات شارژ تلفن همراه یا خرید اعتباری یا دسترسی به اینترنت، هنوز هم جایگاهی هر چند کمرنگ در شهرها دارند.

از چند سال قبل صحبت از توزیع کارت‌های هوشمند تلفن بود که امکان شارژ و ارائه خدمات دیگر در قالب کیوسک‌های هوشمند تلفن همگانی داشتند. همچنین صحبت از امکان فعال‌سازی استفاده از مکالمه تلفن همگانی و جابه‌جایی هزینه آن به تلفن ثابت در میان بود. قرار بود هزینه مکالمات انجام شده از طریق دستگاه‌های تلفن همگانی به حساب تلفن ثابت کاربر منتقل و در قبض تلفن وی درج شود. موضوعی که تا امروز در حد نظریه مانده است.

طبق شنیده ها از مسئولان مخابراتی کشور هزینه نگهداری هر دستگاه تلفن همگانی 9 هزار تومان در طول یک ماه است و درآمد هر دستگاه تلفن هزار تومان است که از لحاظ اقتصادی برای مخابرات صرفه اقتصادی ندارد و فقط در جهت رفاه حال مردم در سطح استان فعال است.

آیا واقعا باید تلفن های همگانی شهری را در دفتر خاطرات خود برای همیشه بایگانی کنیم؟

آیا مسئولان شهری در فکر جمع آوری این تلفن ها هستند؟ یا اینکه منتظر ورود کاربردی جدید و متناسب با تکنولوژی روز در شهر یاسوج باشیم؟

انتهای پیام/